zondag 11 december 2011

Mijn kerst verlanglijstje

Voordat ik jullie mijn verlanglijstje bekend maak moet ik jullie iets bekennen, ik heb nog nooit kerst gevierd met cadeautjes, nooit! Maar hé, voor alles is er een eerste keer!

Wij vierden vroeger thuis altijd sinterklaas maar dat doen we inmiddels al jaren niet meer. De afgelopen jaren is het standaard op 2e kerstdag gezellig met een klein groepje gourmetten en een gezellig avondje zitten, verder geen gedoe. Maar bij mijn vriend thuis doen ze met kerst wel aan cadeautjes, door middel van lootjes. Dus ik moest er aan geloven, een lootje opstellen.

Ik weet echt nooit wat ik moet vragen, ook niet voor mijn verjaardag. Maar ik ben er uit gekomen! Het eerste wat in me opkwam waren pantoffels! Ik heb al-tijd koude voeten en om nou ieder weekend mijn pantoffels in mijn tas te duwen als ik naar mijn vriend ga is ook niet ideaal dus dat was er al 1.

Verder kon ik echt niks bedenken, maar ik hou van lezen. Dus heb ik een middaglang op bol.com rond zitten kijken naar leuke boeken. Het budget voor de kerst in trouwens €25,- een leuk bedrag al zeg ik het zelf!

Ik heb 3 boeken uitgezocht die allemaal tussen de 4 en 10 euro. Mooie kleine prijsjes. Ik vind het namelijk niet leuk om dan iets uit te zoeken wat 20 euro kost. Aangezien ze er ook een heel dobbelspel om heen hebben! Dus meer cadeaus maakt het spel leuker.


Ik heb 2 boeken uitgekozen van Judith Visser. Namelijk: Stuk en Oversteken. Het zijn beide thrillers, ik hou er van! Ik was niet bekend met deze Nederlandse schrijfster maar na van beide boeken het eerste hoofdstuk online te hebben gelezen ben ik erg benieuwd. Ik wil meer! Het derde boek is van het bekende schrijversduo Nicci French. Het gaat om het boek: Bezeten van mij.

Met deze schrijvers ben ik al wel bekend omdat mijn vriend me lichtelijk gedwongen heeft het boek Het geheugenspel te lezen. Ik was meteen verkocht en wil daarom ook zeker meer boeken van hun lezen.

Dat was het eigenlijk! Laat me even weten of jullie het leuk zouden vinden om een review van deze(of andere) boeken te lezen zodra ik ze uit heb.

Liefs.

P.s.: wat staat er op jouw verlanglijstje? 

donderdag 8 december 2011

30 days challange: dag 7

Vandaag gaan we het hebben over astrologie. En dan wel het gedeelte sterrenbeelden. Want de vraag van vandaag luid:

Wat is je sterrenbeeld en denk je dat dit bij je persoonlijkheid past?



Mijn sterrenbeeld is de schorpioen. Heel veel mensen denken hier meteen bij: oei, een schorpioen. Maar kloppen alle eigenschappen die aan dit sterrenbeeld zijn verbonden wel of zijn het vooroordelen?

Op het internet heb ik mij een beetje verdiept in de eigenschappen, ik heb dit al eerder eens gedaan. Uit nieuwschierigheid, dus het antwoord wist ik ook al meteen eigenlijk. Hoe dan ook hier een stukje informatie over het sterrenbeeld: De Schorpioen.

De Schorpioen is een sterk en gecompliceerd persoon, trots en gevoelig. Zijn gevoelens zijn niet makkelijk onder woorden te brengen, laat staan uit te leggen. Als hij van iemand houdt, dan doet hij dat heel intens, met hart en ziel. Het is voor hem erg moeilijk om luchtig met dergelijke gevoelens om te gaan. Doet een ander dat wel, dan kan hij daar eigenlijk geen begrip voor opbrengen.

Zijn gevoelend zijn dan ook vrij snel gekwetst. Ondanks het feit dat hij dan direct in aanval gaat – het teken Schorpioen is niet voor niets één van de felste strijders van de dierenriem – verliest hij niet snel zijn humeur. Gebeurt dit wel, dan kan degene die zijn boosheid over zich af heeft geroepen beter maken dat hij of zij wegkomt: vergeten en vergeven komt niet in zijn woordenboek voor.

Anderen hebben soms moeite hem te begrijpen en ondanks de aantrekkingskracht worden vriendschappen moeilijk gesloten. Is het eenmaal zover, dan gaan deze vriendschappen heel lang mee.

Ik kan hier eigenlijk heel kort over zijn, ja het klopt. Wat hierboven word beschreven klopt allemaal. Natuurlijk is dit een korte samenvatting en is er veel meer maar ik denk dat dit bovenstaande stukje tekst mij beter omschrijft dan ik ooit zelf zal kunnen doen.

Zoals je kan lezen is de Schorpioen meer dan fel en aanvallen, en komt dat juist voort uit kwetsbaarheid. Mocht je na het lezen van dit artikel meer over je eigen sterrenbeeld willen weten dan raad ik je deze site aan: http://www.goastro.nl/sterrenbeelden/

Hier vind je veel en uitgebreide informatie over alle sterrenbeelden. En ook allerlei soorten horoscopen.

Liefs,

P.s.: wat is jouw sterrenbeeld?

woensdag 7 december 2011

30 days challange: dag 6

En meteen het tweede artikel er achteraan! Ik ben benieuwd of deze me gaat lukken want hij lijkt me erg lastig. Wat ik nu namelijk ga doen is deze vraag beantwoorden.

Noem 30 interessante feiten over jezelf.



Here we go! Ik ga proberen het interessant te maken haha.

1.    Ik ben een gigantische fan van Bruce Springsteen, al vanaf mijn 13e.
2.    Ik lust alleen Fanta, geen sinas van andere merken. Dit merk ik ook meteen en ik neem in restaurants en op visite dus nooit sinas omdat het een ander merk kan zijn.
3.    Ik ga me als een klein kind gedragen zodra ik in een dierentuin ben, en bij ieder hok en dier roepen: “OOOH, moet je kijken!”.
4.    Ik lust eigenlijk alles, behalve lever. Ik lust dan wel weer leverpastei, maar wel uit een blikje zonder stukjes.
5.    Ik vind andijvie super lekker maar ik kan het niet eten omdat ik er in stik, dit komt omdat ik een dubbele huig heb, ja dat lelletje in je keel. (freaky, i know)
6.    Ik wil nooit douchen, als ik eenmaal onder de douche sta wil ik er niet weer onder uit omdat het zo lekker warm is.
7.    Ik was vroeger fan van Jan Smit, eigenlijk was ik gewoon verliefd op hem.
8.    Ik heb hooikoorts.
9.    Ik heb voor het eerst gezoend toen ik 13 of 14 was, ik weet het niet precies meer.
10. Ik hou van pure chocolade en hazelnoot, melk en wit vind ik niet zoveel aan. Maar hé het is beter dan geen chocolade!
11. Mijn favoriete serie is Criminal Minds.
12. Ik heb in mijn hele leven met 17 verschillende jongens gezoend.
13. Ik praat in mijn slaap.
14. Soms sla ik ook in mijn slaap.
15. Mijn tenen knakken altijd.
16. Ik moet heel vaak bijna huilen bij het programma: Extreme Home Makeover.
17. Ik ben heel erg koppig.
18. Ik heb vroeger op paardrijles gezeten.
19. Ik heb 7 jaar en een paar maanden over de basisschool gedaan in plaats van 8.
20. Daardoor heb ik ook op mijn 15e mijn vmbo diploma gehaald
21. Ik heb nog nooit een boete gehad.
22. Ik heb een gitaar maar kan amper spelen.
23. Ik speel nog regelmatig Pokemon op mijn Game Boy..
24. Ik rook al meer dan 4 jaar.
25. Ik drink weekends altijd een glaasje whiskey.
26. Voordat ik op bed ga moet mijn slaapkamer deur een bepaald klikje maken, anders kan ik niet slapen.
27. Ik ben best wel kinky in bed, vind ik dan.
28. Ik heb altijd koude voeten, ook in de zomer.
29. Ik teken altijd op elk papiertje wat ik voor mijn neus krijg.
30. Ik vond deze lijst enorm moeilijk.

Pfoe! En dat waren er 30.. een erg, erg, erg lange lijst. En ook behoorlijk lastig hoor, zoveel dingen over jezelf benoemen. Maar het is me gelukt! Morgen ben ik weer terug met het 7e artikel van de challange.

Liefs.

P.s.: Heb jij ook rare trekjes of gewoontes?

30 days challange: dag 5

Sorry, sorry en nogmaals sorry! Gister was er geen update van de challange. Ik had een lange dag gehad en was erg moe, maar als tegenprestatie zullen er vandaag nog 2 artikels online komen.

Laten we beginnen met vraag nummer 5, een heftige vraag.
Is er ooit een moment geweest dat je er over na dacht om je leven te beëindigen?


Ja, dat moment is er zeker geweest. Een aantal jaren terug heb ik behoorlijk met mezelf en eigenlijk alles om me heen in de knoop gezeten. Het is begonnen na de scheiding van mijn ouders, ik ben toen verhuisd maar kon gelukkig nog wel op dezelfde school blijven maar mijn vriendinnen uit het oude dorp zaten niet bij mij op school. Hier door kende ik dus echt helemaal niemand in mijn nieuwe woonplaats en ik voelde me best wel eenzaam. Ook omdat ik in de klas niet echt vriendinnen had.

Toen ik ben gezakt van havo naar vmbo-tl ging het eigenlijk alleen maar slechter. Ik kon het met niemand uit de klas vinden en had ook niemand om mee te praten. Waardoor ik alles heb opgekropt. Hier door zijn er momenten geweest dat ik er zo door heen zat dat ik er echt geen zin meer in had en er dus liever een einde aan maakte.

Gelukkig is dit altijd bij gedachtes gebleven, want het lef om het door te zetten had ik niet. En ergens wou ik het ook niet. Ik ben toen erg veel gaan schrijven en heb later toch best veel vrienden gemaakt hier waarbij ik terecht kan.

Natuurlijk heb ik dipjes, en gaan die gedachtes wel eens door je hoofd. Maar ik ben me er nu heel erg bewust van wat ik mijn familie en vrienden aan zou doen. Dat geeft mij de kracht om bij dipjes door te zetten en door te gaan.

Want uiteindelijk word het beter, hoe ellendig alles ook lijkt en voelt!

Liefs.

P.s.: Heb jij zelf wel eens met deze gedachtes rond gelopen?

maandag 5 december 2011

30 days challange: dag 4

Een hele goeie avond iedereen! Vandaag het volgende deel van de challange. Deel 4 alweer, het is een onderwerp wat voor sommige mensen erg persoonlijk is en dan ook een onderwerp waar je mensen makkelijk mee kwetst, daarom wil ik even beginnen met zeggen dat dit mijn interpretatie is en ik verder iedereen vrij laat in zijn of haar mening hier over.

Vraag nummer 4 is namelijk:
Wat is jouw mening over religie?



Oke, zijn jullie er klaar voor? Naar mijn mening bestaat religie niet maar is het een houvast voor moeilijke tijden in het leven of een reden voor het onverklaarbare.

Ik geloof namelijk wel dat er meer is dan alleen het leven wat wij lijden. Dus ja, ik geloof in geesten. Ik heb omtrent geesten ook zelf dingen gezien en meegemaakt. Achteraf zou ik willen dat ik dat niet had gezien. Ik denk ook dat geloof gedeeltelijk hier uit voor komt, dat een religie een soort verklaring hiervoor is.

Natuurlijk gaat religie over veel meer, het is voor veel mensen een manier van leven. Ik ben een rasechte atheïst en ben hier dan stiekum ook een beetje op tegen. Iedereen mag van mij geloven wat hij of zei wil. Maar ik vind dat ook dat je iedereen de kans moet geven dit zelf uit te vinden. Zo worden naar mijn mening binnen veel geloven kinderen streng gelovig opgevoed en word het er ingestampt.

Als je er volledig zelf voor kiest, vind ik het helemaal goed. Word het je opgedrongen. Dan ben ik er fel op tegen. Zo kan ik ook vrij slecht tegen jehova’s. Ik snap dat ze vanuit hun oogpunt jou willen helpen omdat het voor hun werkt. Maar ik heb altijd het gevoel dat ze je het geloof willen opdringen. Maar ik ben dan dus wel zo reëel om te zien dat het voor hun waarschijnlijk heel anders voelt.

Ook vind ik het jammer om te zien dat mannen en vrouwen in bepaalde geloven niet dezelfde kansen krijgen, en niet dezelfde rechten hebben. Nou speelt hier natuurlijk ook een stukje cultuur mee, maar wel een cultuur die voortkomt uit het geloof.

Al met al ben ik dus van mening dat iedereen mag doen en laten wat hij of zij wil. En mensen niet moeten worden afgestraft op hun geloofsovertuiging.

Wel wil ik nog even duidelijk maken dat mijn mening hierboven natuurlijk wel om extreem gelovigen gaat.

Mijn geloofsovertuiging is denk ik mijn eigen, leef de dag en maak je geen zorgen over morgen. Iets waar ik me niet altijd aan houd maar wel probeer. Ik wil mijn leven niet plannen of leven voor iemand anders. Ik leef dit leven voor mezelf.

Liefs

P.s.: Ben jij wel gelovig? 

zondag 4 december 2011

30 days challange: dag 3

En het is al weer zondag, morgen moeten we allemaal weer aan de bak en daarom gaan we het eens hebben over iets wat veel mensen in het weekend nuttigen en waarvan je nu misschien wel brak op de bank zit!

Vraag nummer 3 luid namenlijk: Wat is je mening over drugs en alcohol?



Laat ik er mee beginnen dat mijn mening hierover de laatste jaren behoorlijk is veranderd. Mijn mening hier over nu is redelijk simpel, ken je eigen grenzen.

Ik vind dat iedereen voor zichzelf moet weten of je wel of niet alcohol drinkt of drugs gebruikt. Het probleem is alleen dat veel mensen niet met die vrijheid om kunnen gaan. Daarom ben ik er ook voor dat de leeftijd van het toegestane alcohol en drugsgebruik verhoogd word, zodat drugs en alcohol minder vanzelfsprekend worden.

Want ja, ik heb flink wat alcohol gebruikt en ook de nodige drugs. Ik kan natuurlijk alleen uit eigen ervaring spreken en het gebruik hiervan is al een aantal jaren terug.

Toen ik jonger was, een jaar of 13/14 dronk ik behoorlijk veel. Het was ook veel te makkelijk om aan drank te komen en he, het was stoer. Dus zat ik met vriendinnen iedere vrijdag en zaterdag met flessen elpicu in het dorp. En het erge was, ik kreeg het gewoon mee bij de slijterij, terwijl ik 14 was?!?! Natuurlijk heb ik het zelf gedaan, zijn het mijn keuzes en ook de gevolgen waren voor mij. Ik geef niet de verkoper de schuld. Maar wel kan de verkoper het alcohol misbruik onder jongeren minderen.

Toen ik 16 was.. hield het te veel drinken eigenlijk op. Ik denk omdat het toen mocht, en als iets mag is het lang zo leuk niet meer. Natuurlijk nog wel regelmatig feestjes waar vaak een drankje minder niet erg was geweest maar drinken om het drinken, nee dat niet meer.

En dan komen we vanzelf op het volgende onderwerp uit, want zeg nou zelf, als drank niet meer interessant is ga je snel over op drugs. Die stap is gewoon heel erg klein. Ik bedoel wie heeft er nou niet eens een jointje gerookt? En dat is precies wat ik ging doen, blowen. Tot mijn moeder hier achter kwam en heel erg boos werd. Toen heb ik het meteen een jaar niet meer gedaan.

Vorig jaar heb ik toch wel regelmatig geblowd voor mijn doen. Ten eerste ben ik vanaf dag 1 met drugs heel streng tegen mezelf geweest. Het laatste wat ik wou is verslaafd raken en hier ben ik altijd ook redelijk bang voor geweest. Ik heb dan ook de regel gesteld voor mezelf dat ik maximaal 1 keer per maand mocht blowen.

Hier heb ik me ook netjes aan gehouden. De reden waarom ik trouwens blowde is omdat je je snel anders voelt. In mijn geval werd ik er erg rustig van en kon ik al mijn zorgen even aan de kant zetten en gewoon lol hebben. Ook word ik er heel creatief door.

Maar dat nu een misschien redelijk vies verhaal waarom ik abrupt ben gestopt met blowen. Een bad trip. Ja, je hoort er veel over.. en in mijn geval schrok ik er zo van dat ik nooit meer een joint heb aangeraakt. Ik was gewoon in een veilige omgeving met goeie vrienden maar de wiet viel verkeerd en ik ging zo op in de muziek dat ik er misselijk van werd. En dus moest overgeven. Ik had wel vaker overgegeven van bijvoorbeeld alcohol maar dat is echt niet te vergelijken. Het enige wat me heeft gered om het zo te zeggen is dat ik ergens nog helder kon denken en positief blijven en niet in paniek raken.

Uiteindelijk ben ik in een hele nare trip terecht gekomen waarbij ik 3 uren lang boven een emmer heb gehangen. Het enige wat ik kon doen is rustig blijven en wachten tot de wiet uit ging werken. Het was alles behalve een leuke ervaring en ik gun het echt niemand. Ik hoop dat dit ook voor mensen een waarschuwing is die willen experimenteren met drugs.

Kijk, bij alcohol weet je wat je neemt en weet je snel genoeg wat het met je doet. En met wiet of hasj.. het werkzame stofje is thc en op een joint staat niet zoals op een biertje vermeld hoe hoog het percentage is. Waardoor je dus veel te sterke wiet kan nemen zonder dat je het weet en ja, dan kan het flink mis gaan.
Neem drugs overigens altijd in een veilige omgeving met mensen die je altijd kan vertrouwen, want dit heeft mij echt geholpen toen het mis ging. Ik was bij een hele goeie vriendin die zich geen moment van mijn zijde heeft geweken.

Laat mijn ervaring een leerpunt voor jullie zijn en een waarschuwing J en vergeet niet morgen terug te komen voor deel 4 van mijn challenge!

Liefs.

P.s.: wat is jouw ervaring met alcohol en drugs?  

zaterdag 3 december 2011

30 days challange: dag 2

En tijd voor vraag 2 in mijn 30 days challange J

Waar/hoe zie je jezelf over 10 jaar?



Laat ik maar beginnen met dat ik dit een enorm lastige vraag vind. Zoals jullie misschien weten volg ik op het moment een oriëntatie traject op het mbo omdat ik niet goed weet wat ik wil. Dus beroepsmatig kan ik niet heel ver op deze vraag ingaan. Wel hoop ik over 10 jaar natuurlijk een beroep te hebben gevonden waar ik me goed bij voel en mijn creativiteit in kwijt kan.

En verder, natuurlijk hoop ik over 10 jaar nog steeds een relatie te hebben met mijn vriend. Kinderen, dat denk ik niet. Op het moment wil ik geen kinderen en ik heb niet dat ik zeg: over een paar jaar wil ik met een gezin beginnen.

Waar ik wel van droom is een mooi huisje, niet heel groot maar liever wel vrijstaand met wat ruimte voor dieren en misschien een atelier? Ten eerste wil ik heel graag een hond, en ik weet zeker dat die er tussen nu en 10 jaar komt! En verder ja, ik zou het geweldig vinden om een ruimte te hebben die barst van het licht waar ik lekker kan schilderen en tekenen.

Veel meer kan ik jullie hierover niet vertellen helaas. Ik ben iemand die liever met de dag leeft en die met uitzondering iets vooruitplant. Ik probeer altijd zo goed mogelijk te genieten van het moment en natuurlijk zijn er dingen die je graag wilt hebben of wilt waarmaken, maar doelen veranderen. 10 jaar vooruit kijken.. nee dat kan ik echt niet.

Heb jij wel je komende 10 levensjaren uitgepland?

Liefs.

vrijdag 2 december 2011

30 days challange: dag 1


Ik kwam online een erg leuke 30 days challange tegen die me erg aansprak. 30 redelijk persoonlijke vragen maar ook erg leuke!

So here we go!

Vraag nummer 1.
Je huidige relatie. Als je single bent, vertel dan hoe het is om single te zijn.



Ik heb inmiddels al bijna 10 maanden een relatie, wat voor mij lang is haha! Ik heb enorme bindingsangst, en mijn huidige relatie is dan ook mijn eerste serieuze relatie. Door alles wat ik heb meegemaakt vertrouw ik mensen niet snel en is het een lange tijd erg moeilijk voor mij geweest om een relatie aan te gaan.

Tot ik mijn huidige vriend ontmoette, vanaf de eerste dag was er al een klik en chemie, hoe cliché dat ook klinkt. Aangezien hij ook al een tijdje een relatie had gehad hebben we lekker rustig aan gedaan, ook al was het voor iedereen overduidelijk dat we smoorverliefd waren haha. Wij hielden het er op dat we vrienden waren. We gingen elke week samen de stad in. Een drankje doen, even naar die winkel toe, een uur lang in de v&d zitten voor een rek met games. Ja we zijn samen op de grond gaan zitten. Eigenlijk best gek, maar we wouden samen zijn en dit was het perfecte excuus haha.

Na 2 maanden ben ik een keer bij hem thuis langs gegaan. En eigenlijk hebben we vanaf dat moment officieel een relatie. We hebben geen makkelijke start gehad en het onszelf veel moeilijker gemaakt dan eigenlijk nodig was. Maar we hebben ons er door heen geslagen, ook dankzei vrienden en familie van beide kanten die het meteen volledig accepteerden. Ik ben dus ook erg blij met mijn schoonfamilie. Het zijn stuk voor stuk zulke lieve mensen die me vanaf dag 1 hebben geaccepteerd en er voor me zijn geweest.

Nu 10 maanden later hebben we redelijk wat doorgemaakt, leuke maar ook minder leuke momenten. Maar in mijn ogen hoort dat erbij. Zo zijn we na 3 maanden heerlijk samen een week op vakantie naar het buitenland gegaan en hebben we na amper een half jaar bijna een maand samengewoond. Achteraf zouden we dat misschien anders hebben gedaan maar we hebben er veel van geleerd. Bijvoorbeeld dat we er beide niet klaar voor zijn om samen te wonen haha.

Ondanks alle dipjes zijn er ook veel pieken. We hebben het ieder weekend enorm leuk samen en houden oprecht veel van elkaar. Ja, ik ben erg tevreden met mijn relatie en zou mijn vriend voor geen goud willen missen.

Zo, dit was mijn verhaal over mijn relatie, morgen weer een artikel online met een nieuwe vraag en een nieuw antwoord J tot morgen!

Liefs,

P.s.: Ben jij single of heb je ook een relatie? 

donderdag 1 december 2011

Mijn favoriete muziek op het moment

Ik ben gek op muziek, een dag zonder.. nee dat kan ik echt niet! Een stijl noemen waar ik fan van ben, dat kan ik niet. Ik vind namelijk dat het nummer belangrijk is niet het genre. Eigenlijk heb ik altijd een aantal favoriete nummers, en ik ga nu mijn top 5 met jullie delen.

Op nummer 1 staat toch echt wel het nummer Swing Live Away van Rise Against. De genre’s waar hun muziek onder vallen zijn: punk, punkrock, hardcore punk en melodic punk. Veel punk dus! Zeg nou zelf, dan zou je dit niet snel verwachten.



Op nummer 2! Mijn vriend is groot fan van Japan en orchestra muziek. Daardoor heb ik deze muziek leren kennen. Het nummer is van de componist Joe Hisaishi. Hij maakt de muziek voor alle Studio Ghibli films. Studio Ghibli is eigenlijk de Japanse Walt Disney. De films zijn prachtig net als de muziek. Dit stuk is uit de film Princes Mononoke, naar mijn mening de mooiste Studio Ghibli film die ik tot nu toe heb gezien.



Op nummer 3. Wie kent haar niet, Adele. Ik denk dat ze op het moment wel de populairste zangeres is. Ik vind haar stemgeluid prachtig en ze heeft een enorme gun factor. Wat ik ook geweldig vind is dat ze ondanks haar succes zichzelf blijft en echt een muzikant is, niet gewoon iemand met een mooie stem. Haar mooiste nummer nu vind ik Someone Like You. Ik kan niet wachten op haar volgende album!



Op nummer 4, een alltime favourite! Ja, ik ben fan van Bruce Springsteen. En ik kan niet wachten tot zijn optreden op pinkpop aankomend jaar! Ik weet niet waarom maar bij dit nummer beeld ik mezelf altijd in rijden in een cabriolet. De wind door je haren, lekker touren en keihard meebleren. Thunder Road.



Op nummer 5. Ook hou ik van de relaxte hang op de bank met een goed glas wijn muziek. Daarom draai ik de laatste tijd ook vaak Norah Jones. Prachtige achtergrond muziek voor als je een feestje of een date hebt. Haar beste nummer vind ik Don’t Know Why.



I hope you enjoyed, ik vind het stuk voor stuk heerlijke nummers, hoewel ze wel allemaal redelijk verschillend zijn.

Liefs,

P.s.: wat is jouw favoriete nummer op het moment? 

How to deal with: Dipjes!

Tsjah, dipjes.. iedereen heeft er wel eens last van, vooral nu het kouder word. Doe mij de lente maar! zomer hoeft van mij ook niet, dat vind ik weer veel te warm. Maar geloof me, ik hou zo veel van de lente! Alles komt weer tot leven en ik vind het heerlijk als het nog stervende koud is buiten maar je in de bus/trein/auto zit en de eerste lente stralen je tegemoet lachen op het glas! Heurlijk.

Maar zover is het nog niet, daarvoor moeten we eerst de koude wintermaanden nog trotseren! Ik zal eerlijk zijn, ik dip de afgelopen 2 maanden al. Niet eens heel erg door het weer maar omdat ik problemen heb met mijn knie en lopen sommige dagen bijna onmogelijk is. Erg frustrerend om als 18 jarige ieder weekend thuis te zitten omdat je anders je knie overbelast. 

Wat er precies met mijn knie aan de hand is weten ze niet. Het enige aanknooppunt dat ik heb is dat mijn gewrichten overstrekken.. ja.. het klinkt zo ranzig. Daar door zou er dus meer druk op de pezen komen die daardoor geïrriteerd en ontstoken raken. Het enige wat ik er momenteel aan kan doen is regelmatig naar fysiotherapie gaan en als mijn knie overbelast raakt.. rusten.

Maar hé, we moeten er het beste van maken! En aangezien iedereen wel eens een dipje heeft! Hier een aantal feelgood tips van mij die ik toepas! J

·         Ik mag dan wel geen nachten door kunnen halen en feesten tot de zon opkomt maar uit eten met goeie vrienden of je vriendje is ook super gezellig en leuk, wie weet plak je er nog een bioscoopje aan vast!

·         Shopping is healing! En als je de deur niet uit kunt of het te koud vind: internet! Heerlijk vanaf de luie stoel van alles in je winkel mandje  gooien! Zo heb ik vandaag haarverf besteld (knal rood!) en ik ben er nu al zooo blij mee, terwijl ik het nog niet eens binnen heb.

·         Verwen jezelf met een uitgebreide lange douche en heerlijke crèmes, maskertjes en scrubs! Ik heb hier vooraf nooit zin in maar douchen knap je echt van op, vooral met dit koude weer buiten.

·         Las een dip-dagje in! Ga op bed zitten, kruip weg onder je dekens en breng de hele dag door achter je laptop kijkend naar jouw favoriete films. Of hang de hele dag op de bank voor de tv. Even een dag geen gezeur aan je hoofd en niemand die zegt wat je moet doen. Nee jij mag vandaag doen wat jij wil! 1 voorwaarde, morgen ga je er weer keihard tegenaan!

·         Plan leuke dingen om naar uit te kijken. Zo ga ik aankomend jaar naar Pinkpop, het lijkt misschien nog zo ver weg maar het is zomaar zover. Plus ik ga helemaal uit mijn dak wanneer er nieuwe artiesten bekend worden gemaakt!

·         En misschien de belangrijkste en meest afgezaagde tip: Geniet van de kleine dingen in het leven! Soms mogen dingen je dan tijdenlang tegenzitten, probeer naar de kleine positieve dingen te kijken. Ik weet dat dit erg moeilijk is. Maar het kan zo vaak je dag goed maken J

Dit waren mijn tips tegen dipjes, dipjes zijn nooit leuk maar het voordeel is dat ze tijdelijk zijn. Het belangrijkste is dat je er niet in verdwaald en je niet laat meeslepen. Probeer er altijd op een positieve manier naar te kijken want het is waar, na regen komt zonneschijn J

Liefs mij. 


P.s.: Wat is jouw manier om met dipjes om te gaan en hoe kom je er weer over heen?

dinsdag 29 november 2011

De perfecte opleiding


Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen heb ik een hekel aan school en vooral de groepen mensen. Het liefste ben ik alleen en trek ik me terug zodat ik mijn eigen ding kan doen.

Hoe dan ook, zonder opleiding kom je nergens tegenwoordig en daar door word het voor mijn gevoel nog moeilijker iets te kiezen. Er staat druk op. Het is nu bijna 2012.. en ik ben in 2009 al geslaagd voor mijn Vmbo-TL diploma. En nu meer dan 2 jaar later heb ik nog geen definitieve keuze gemaakt. Ik heb 2 opleidingen geprobeerd, Art & Design en Evenementenorganisatie & Popmanagement.. beide opleidingen vond ik bepaalde aspecten geweldig en tsjah.. andere aspecten verschrikkelijk en daar door was ook duidelijk een gebrek aan motivatie zichtbaar. En het erge is, ik weet nu mijn valkuilen en zwakke punten inmiddels wel. Erg confronterend is dat. Je wil voor je gevoel de fouten niet maken en het nu goed doen, maar een mens veranderd niet van de een op de andere dag. Het beste wat je kan doen is de fouten maken en er van leren. Wat moeilijk is. Erg moeilijk.

Maar wat doe ik nu? Op het moment volg ik een oriëntatie traject op een mbo school. Hierbij krijg ik de kans om te proeven van verschillende beroepen en opleidingen. Maar dan niet op de opendagen (waar ze de opleiding altijd mooier prijzen dan dat het is). Nee, nu kan ik de opleiding ervaren zoals die echt is en ook het beroep ervaren zoals het echt is. Zo heb ik al een aantal beroepen en opleidingen kunnen afstrepen zoals Dierverzorging en Schoonheidsspecialiste. Beroepen en opleidingen die me in eerste instantie geweldig leken maar vies tegenvallen.

Ik twijfel nu nog steeds over wat ik wil gaan doen, ik probeer zo positief mogelijk te blijven ook al heb ik ook mijn zwakkere dagen dat alles tegen zit. Ik zie dit als de ideale tijd om te proeven van alles wat me leuk lijkt en daar door mijn keuze kan bepalen. Het volgende wat ik wil gaan proberen.. ik denk brood- en banketbakker. Het is een opleiding die 2 jaar duurt, iets wat ik fijn vind want ik kan me slecht lang op iets concentreren en eerlijk gezegd ben ik behoorlijk klaar met school en zit ik niet te wachten op een 4 jarige opleiding.

Wie weet staan hier binnenkort wel de heerlijkste recepten online voor het perfecte brood, overheerlijke koekjes of je droom taart. Alles wat ik hoop is iets te vinden wat bij me past, hoe lang ik er ook over doe.

Want eerst dacht ik na het stoppen van de 2e opleiding: “Godver, weer een jaar verspild”. Maar dat heb ik niet, in deze 2 jaar heb ik enorm veel van mezelf geleerd en de liefste en leukste mensen ooit ontmoet
J waar onder mijn lieve vriendje.

Wat ik wil zeggen is, kies niet een opleiding omdat je ouders vinden dat het bij je past, omdat al je vriendinnen het ook gaan doen. Nee. Kies iets waar jij gelukkig van word, wat echt bij jou past. En wat maakt het uit als je een opleiding verknald en een nieuwe start? Zolang jij maar leert wie je bent en wat je wil.. dan maakt het niet uit hoe lang je er over doet. Zolang jij er maar gelukkig mee bent J

dinsdag 15 november 2011

It’s time to stop crying and grow up.

Hello, Eeuwigheden niet geschreven, omdat ik dacht dat alles goed ging. Niets is minder waar het feit is dat ik mijn super lieve vriendje heb die oprecht naar me luistert en er voor me is.

Hoewel we dan misschien maar 7 maanden iets hebben mag ik toch wel zeggen dat we behoorlijk  wat mee hebben gemaakt.. Na 3 maanden samen op vakantie naar het buitenland, na 5 maanden  een maand samengewoond. Nee makkelijk hebben we het onszelf niet gemaakt. En we zijn tegen veel dingen aangelopen die andere stellen pas ontdekken na een jaar denk ik?

Ik heb geen idee, want iedere dag is dit  mijn nieuwe record. Mijn langste relatie ooit. Hoe dan ook ik dwaal af. Waar het op neer komt is dat ik niet meer schreef omdat ik door alle leuke dingen de negatieve dingen heel hard wegstopte en negeerde. Wat dat betreft maakt liefde wel degelijk blind.

Maar nu, na meer dan een half jaar.. begin ik in te zien dat ik er ook nog ben, en niet alleen wij. En, dat niets eeuwig is en niets zeker dus dat ik moet genieten en naar mijn vrienden toe moet gaan. Iets wat ik bijna niet deed omdat alles wat ik wilde doen was bij hem zijn. Het maakt niet uit wat we deden zolang ik maar bij je was.

En nu, natuurlijk ik ben alsnog het liefste bij jou, want ik hou van je met heel mijn hart. Maar wat ik nu wel in zie is dat ik moet en ga genieten. Genieten van het leven en leven op mijn manier. Niets zal vanzelf gaan of makkelijk zijn en ik zal zeker nog veel fouten maken, maar ik wil het doen zoals ik het wil. Mijn risico’s mijn consequenties. En lieve schat, dit is iets wat jij mij hebt geleerd.

En makkelijk nee makkelijk zal het niet gaan, maar vechten zal ik er voor, om het te doen op mijn manier. En als ik thuis zit en mijn moeder me het leven weer eens zuur maakt. Dan ben jij in mijn gedachten om te zeggen: Leef en geniet!

Dus vanaf nu, vallen hier hopelijk positievere verhalen over mijn leven te lezen. Ik beloof niks, want he.. als ik wil zeiken over van alles en nog wat en gal wil spugen over die ene nare leraar, laat me! Ik mag dan wel bezig zijn met volwassen worden.. ik ben nog steeds een beetje een puber J

woensdag 11 mei 2011

Onderwijs, het faalt

School, ik heb er een schroeiende hekel aan.. altijd al gehad ook.
Voor mijn gevoel word ik vaak onderschat.. dat was op de basis school al zo toen iedereen stom verbaast reageerde toen de uitslag van mijn cito HAVO was. Zo erg zelfs dat mijn vader zei dat dat niet kon en alsnog vond dat ik maar naar vmbo beroeps moest. Toch naar de HAVO gegaan maar na anderhalf jaar gestopt en gezakt naar vmbo-tl. En daar krijg je het al, die wijzende vingers met: zie je wel dat je het niet kan.

Waarom ik ben gestopt met HAVO? Qua intelligentie kan ik het makkelijk aan, al zeg ik het zelf. Het probleem? Wat wel mee heeft gespeeld was de scheiding van mijn ouders destijds. Maar het grootste probleem was acceptatie. Ik heb me op die school nooit geaccepteerd gevoelt. Vrienden die ik daar destijds had blijken allemaal geen echte vrienden te zijn. Eerder verraders.

Met veel gemak heb ik uiteindelijk mijn vmbo-tl gehaald. Vrijwel zonder er iets voor te doen. En toen.. een vervolg opleiding.. geen idee waar mijn interesses lagen. Ik heb toen besloten Art en Design te gaan doen. Aangezien ik kunst me heel erg aanspreekt en het een stuk vrijheid is om het te maken. En misschien ook wel een stukje acceptatie. De mensen daar om me heen veranderden mijn beeld van school in 1 klap. Natuurlijk waren het vrijwel veel kunstzinnige en hele vrije mensen die je nergens op afkeuren. Alleen toen kwam het feit weer dat de opleiding ons heel anders was beloofd en voorgesteld dan het uiteindelijk bleek te zijn.

Van kunst was er weinig te bekennen en na een halfjaar kwamen we er ook achter dat we uiteindelijk een diploma grafisch vormgeving krijgen in plaats van Art en Design. Vormgeving is echt helemaal niks voor mij. Waardoor ik die opdrachten niet maakte. Ik kon het niet opbrengen.. verschrikkelijk vond ik het.. en daardoor werd ook school weer verschrikkelijk.

Uiteindelijk was ik toch van plan de opleiding wel door te zetten omdat ik geen idee had wat ik anders moest. Ik had een afspraak gemaakt met de docenten dat ik mijn achterstanden in de zomervakantie in mocht halen en veel had ik dan ook al ingehaald. Tot ik doodleuk bij de rapport uitreiking kreeg te horen dat ik het jaar over moest doen. Op dat moment was ik er ook echt klaar mee en ben ik diezelfde avond nog gaan mailen om een intake te regelen voor een nieuwe opleiding.

Erg hectisch heb ik toen de intake opdracht voor mijn nieuwe opleiding gemaakt en een intake gesprek gehad. Ik werd meteen aangenomen op de opleiding Evenementenorganisatie en Popmanagement. Ik was erg blij.. maar het bleek al weer snel dat het weer een typische mbo opleiding was. Leraren doen waar ze zelf zin in hebben en trekken natuurlijk mensen voor die lief lopen te slijmen. Ondanks dat het net als mijn vorige opleiding heel erg gericht is op kunst en cultuur merk ik daar in de klas vaak weinig van.

In plaats van gewoon met elkaar om te gaan worden er groepjes gevormd en mensen buiten gesloten omdat ze “anders” zijn. Toch wil ik deze opleiding wel echt doorzetten. Ik heb het gigantisch naar mijn zin op stage en praktijk opdrachten. De Theorie gaat me nog lastig af, maar ook daar is nu de oorzaak van ontdekt en zorgt er voor dat ik er aan kan werken en mezelf verbeteren. Het jaar moet ik over doen, en makkelijk zal het niet worden.. maar deze keer ga ik niet falen.. hoe kut het ook word.

woensdag 27 april 2011

Haar naam was Sarah

De gebeurtenissen van 66 jaar geleden leven nog steeds. Dan niet specifiek hier in Nederland maar in andere opzichten in andere landen. Er is na 5 mei nog niks veranderd in de wereld. Alleen word nu alles weggestopt en niet bespreekbaar gemaakt.

De gebeurtenissen van de 2e wereldoorlog zijn algemeen bekend bij iedereen. Het had grote impact op de gehele wereld. Het is hier in Nederland standaard kost. Het hoort bij het stuk geschiedenis wat op scholen word gegeven. Iedereen is bekend met het verhaal van Anne Frank.

Er is niks erger dan oorlogen, vooral voor kinderen. Maar vooral hoe kinderen hier op wonderlijke wijze mee omgaan. Persoonlijke verhalen over de oorlog, over individuen zijn dan ook vaak van mensen die als kind zijnde de oorlog hebben meegemaakt. Aangrijpende en zware verhalen die je ontroeren.

Op een of andere manier deed het verhaal van Anne Frank me nooit echt veel. Het trok op één of andere manier nooit echt mijn aandacht. Het verhaal wat mij wel heeft bereikt en gegrepen is het verhaal van Sarah Starzinski. Of het verhaal echt gebeurd is word veel over gespeculeerd maar echt concrete informatie kan ik hier niet over vinden. Het verhaal schijnt deels waar gebeurd te zijn.

Hoe dan ook geeft dit verhaal exact het goeie beeld weer van deze tijden in de oorlog. Een ontroerend verhaal over een meisje in de oorlog die overleeft op bijna onmenselijke wijze, Haar naam was Sarah is dan ook zeker een aanrader.

Maar boeken blijven boeken, er worden dingen aan toegevoegd en gewijzigd om het “mooier” te maken. Dus wat nou waarheid is en wat fictie word nooit duidelijk.

Wat misschien nog wel aangrijpender is dan al deze verhalen van vroeger is het feit dat dit nog steeds dagelijks voorkomt. We staan er niet bij stil, denken er over na en verzwijgen het zelfs misschien wel.

Maar de verschrikkelijke dingen die in de 2e wereldoorlog zijn gebeurt gebeuren dagelijks. Dan niet met Joodse mensen maar met iedereen die zich verzet tegen het leiderschap. We mogen erg gelukkig zijn dat dit in Nederland niet voorkomt, maar in landen als Irak en Iran is dit dagelijkse kost. Hier worden nog altijd mensen vervolgd en gemarteld.

Het is inmiddels iets wat niet meer in ons dagelijkse denkbeeld past en toch is het er. Sinds de bevrijding van de 2e wereld oorlog is de wereld er niks op vooruitgegaan. We mogen er dan niet meer over spreken en alles verzwijgen maar het is exact hetzelfde alleen in andere landen en het word meer onderdrukt.

Ik vind dat wij als mensen wel eens de link mogen gaan leggen tussen de 2e wereldoorlog en oorlogen in Iran en Irak. Want niemand hier wenst iemand het toe om de gebeurtenissen van de 2e wereldoorlog nogmaals door te gaan. En toch hebben wij vooroordelen over allochtonen en een felle mening hier tegen. Bedenk de volgende keer eens dat deze mensen misschien nog wel erger dingen hebben meegemaakt dan Anne Frank of  Sarah Starzinski.

maandag 11 april 2011

De scheiding

11 was ik toen ik het hoorde.. Mijn vader, in mijn ogen mijn held, de persoon die je vertrouwt en je leven durft te geven, je grote voorbeeld, en degene die je later wilt zijn. Het klinkt erg kinderlijk maar zo is het wel. Als je kind bent is je vader je held. Dit beeld werd in 1 klap weggeslagen toen ik te horen kreeg dat hij al 10 jaar lang een andere vrouw liep te neuken. Het klinkt grof. Maar dat is wat er aan de hand was dus kunnen we het net zo goed zo benoemen.

Daar zit je dan in de woonkamer op de bank. Ik kon niks uitbrengen.. woorden kwamen er niet uit, ook geen heftige huilbui.. het enige wat ik deed was staren naar de tv en de tranen over mijn wangen voelen stromen. Geluidsloos. Verder kon ik niks.

Zo heb ik denk ik 10 minuten gezeten, het gesprek onder de anderen ging verder, hier heb ik niks van meegekregen. Al het vertuwen en beeld van held.. in 1 klap weg.

Hierna, ging het leven in de gewone stand door. Alsof er niks gebeurt was. Zoals het leven eigenlijk altijd doorgaat nadat er iets gebeurt. Je leeft in een roes en alles om je heen gaat verder. Ik was er toen al uit. Mijn ouders gingen scheiden. Ik heb dit denk ik 2 maanden voor me kunnen houden. Tot een moment dat ik op school stond, na een les.. en ik brak. Ik trok het niet meer en barste in tranen uit.

Daarna ging alles weer gewoon verder, alsof er niks aan de hand was. Tot het moment dat mijn vader en moeder barstende ruzie kregen. De fietsen vlogen letterlijk door het huis. Mijn vader is toen een stuk gaan fietsen samen met de hond. En mijn moeder en ik zijn weg gegaan. Enkel kleren bij ons hebben we de eerste nacht bij vrienden die verderop woonden doorgebracht. Daarna hebben we 2 weken bij familie gebleven. Tot mijn moeder en ik ons eigen huisje kregen. De eerste maanden was het echt kamperen in eigen huis. We hadden op wat kleding na, he-le-maal niets.

Wat je vervolgens doet? Je probeert je leven zo normaal mogelijk weer op te pakken. Je gaat naar school en maakt je huiswerk. Door de rechter hadden we vast laten stellen dat ik om het weekend bij mijn vader en moeder zou zijn, maar dit niet een verplichting was dus dit zelf aan mocht passen.

Tijden ging dit goed. Tot ik een aantal keren niet kon door school of andere uitjes dus een aantal keren niet naar mijn vader was geweest.

Die dag weet ik nog als gister. Mijn weekend tas had ik ingepakt en achterop de fiets gebonden. Het was een aardig eindje fietsen maar het was te doen. Zin om met de bus te gaan had ik niet want het was mooi weer dus op de fiets die kant op. Toen ik er aan kwam was het meteen al mis. Mijn hamsters waren dood. Wat hier de reden van is geweest.. waarschijnlijk dat mijn vader ze konijnen voer heeft gegeven. Dit vond ik al erg genoeg. Ik stond nog met mijn jas aan en tas op de grond in de oud slaapkamer van mijn zus. Hij zat daar op een stoel naar buiten te kijken en vond dat we moesten “praten”. Meteen werd het verwijt naar mijn hoofd geslingerd dat ik hier niet mocht komen van mijn moeder. Dat ze me het verbood hier te komen. In tranen probeerde ik uit te leggen dat dit niet waar was. Er was geen woord tegenin te brengen. Hij vertelde me dat als het zo moest het beter was dat we geen contact hadden.

Vervolgens heeft hij dozen gepakt en lades waar nog spullen van mij inzaten erboven leeg gekieperd. Alles werd in dozen geflikkert en ik stond toe te kijken . ik blokkeerde. Ik kon niks. Wat moest ik? Hij geloofde me niet terwijl ik de waarheid sprak. Ik ben ik de hal bij de hond gaan zitten en die gaan knuffelen. Iets wat hij normaal nooit wou, maar toen wel.. omdat we beide denk ik hebben aangevoeld dat dit de laatste keer was dat we elkaar zouden zien.

Mijn vader heeft ondertussen mijn jongste halfbroer gebeld. Hij was er binnen een paar minuten. En heeft al mijn spullen zoveel mogelijk in de auto gedaan. Ik, nog steeds zittend bij mijn hond hoorde mijn broer en vader binnen ruzie maken. Ik hoorde ze terug komen en ben vast naar de auto gelopen. Mijn broer kwam naar me toe en hij heeft me toen thuis gebracht.

Het enige wat ik kon was huilen. Keihard huilen. We zaten beide voorin op de enorme voorbank van zijn Amerikaanse auto. Hij klapte de armleuning omhoog sloeg zijn arm om me heen en zei tegen me: “de kinderen worden er altijd de dupe van.. altijd”.

Contact met mijn vader heb ik hierna niet echt meer gehad. Nog 1 dag ben ik samen met hem en mijn zus een dag weg geweest. Voor mijn gevoel niet omdat hij het wou maar omdat het moest van mijn zus.

De deur is inmiddels voor hem helemaal dicht. En die komt voorlopig ook niet meer open. De scheiding op zich stelde niet zoveel voor vind ik zelf. Meer het feit dat mijn vader geen contact meer met me wil. En ik inmiddels ook niet meer met hem. 

Het is klaar zo. Mijn vader is hij niet meer.