De gebeurtenissen van 66 jaar geleden leven nog steeds. Dan niet specifiek hier in Nederland maar in andere opzichten in andere landen. Er is na 5 mei nog niks veranderd in de wereld. Alleen word nu alles weggestopt en niet bespreekbaar gemaakt.
De gebeurtenissen van de 2e wereldoorlog zijn algemeen bekend bij iedereen. Het had grote impact op de gehele wereld. Het is hier in Nederland standaard kost. Het hoort bij het stuk geschiedenis wat op scholen word gegeven. Iedereen is bekend met het verhaal van Anne Frank.
Er is niks erger dan oorlogen, vooral voor kinderen. Maar vooral hoe kinderen hier op wonderlijke wijze mee omgaan. Persoonlijke verhalen over de oorlog, over individuen zijn dan ook vaak van mensen die als kind zijnde de oorlog hebben meegemaakt. Aangrijpende en zware verhalen die je ontroeren.
Op een of andere manier deed het verhaal van Anne Frank me nooit echt veel. Het trok op één of andere manier nooit echt mijn aandacht. Het verhaal wat mij wel heeft bereikt en gegrepen is het verhaal van Sarah Starzinski. Of het verhaal echt gebeurd is word veel over gespeculeerd maar echt concrete informatie kan ik hier niet over vinden. Het verhaal schijnt deels waar gebeurd te zijn.
Hoe dan ook geeft dit verhaal exact het goeie beeld weer van deze tijden in de oorlog. Een ontroerend verhaal over een meisje in de oorlog die overleeft op bijna onmenselijke wijze, Haar naam was Sarah is dan ook zeker een aanrader.
Maar boeken blijven boeken, er worden dingen aan toegevoegd en gewijzigd om het “mooier” te maken. Dus wat nou waarheid is en wat fictie word nooit duidelijk.
Wat misschien nog wel aangrijpender is dan al deze verhalen van vroeger is het feit dat dit nog steeds dagelijks voorkomt. We staan er niet bij stil, denken er over na en verzwijgen het zelfs misschien wel.
Maar de verschrikkelijke dingen die in de 2e wereldoorlog zijn gebeurt gebeuren dagelijks. Dan niet met Joodse mensen maar met iedereen die zich verzet tegen het leiderschap. We mogen erg gelukkig zijn dat dit in Nederland niet voorkomt, maar in landen als Irak en Iran is dit dagelijkse kost. Hier worden nog altijd mensen vervolgd en gemarteld.
Het is inmiddels iets wat niet meer in ons dagelijkse denkbeeld past en toch is het er. Sinds de bevrijding van de 2e wereld oorlog is de wereld er niks op vooruitgegaan. We mogen er dan niet meer over spreken en alles verzwijgen maar het is exact hetzelfde alleen in andere landen en het word meer onderdrukt.
Ik vind dat wij als mensen wel eens de link mogen gaan leggen tussen de 2e wereldoorlog en oorlogen in Iran en Irak. Want niemand hier wenst iemand het toe om de gebeurtenissen van de 2e wereldoorlog nogmaals door te gaan. En toch hebben wij vooroordelen over allochtonen en een felle mening hier tegen. Bedenk de volgende keer eens dat deze mensen misschien nog wel erger dingen hebben meegemaakt dan Anne Frank of Sarah Starzinski.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten